EN
Films en televisie zijn geweldig onderhoudend, maar ze leren ons ook geweldige dingen en helpen ons ons beter te voelen over onszelf. Ze tonen zelfs verbandjes! Hoe interessant. Je weet wel, die kleine kleurrijke en plakkerige strookjes die we gebruiken om bijvoorbeeld een snee of schaafwondje te bedekken? Ze beschermen onze verwondingen en laten ze helen. Dus we kennen allemaal verbandjes, maar ze hebben ook een unieke plek in wat we op het scherm zien.
Verbandjes in TV en Film: De Rol
Verbandjes verschijnen al op het scherm sinds er films en televisiebestaan om hun verkoop te stimuleren. Ze komen echt in actie wanneer een personage gewond is. Een perfect voorbeeld is in E.T. de Extraterrestrieel, waar E.T. een verbandje op zijn vinger plakt om een kleine snee te bedekken. Het is dit moment dat ons laat relativeren met E.T. en medeleven met hem voelt. Evenzo draagt Elven in Stranger Things een verbandje op haar neus. Het geeft haar niet alleen een beetje rand, maar maakt haar ook komediant ondanks steile tegenstand.
De Evolutie van Verbandjes: Van eenvoudige lijmpstrips tot universele symbolen van genezing
Lang geleden bestond dit alomvattende oplossing voor sneden en schrammen nog niet (we weten het! Het is moeilijk te bevatten). Lang geleden hadden mensen vreemde methoden om wonden te verbinden. Dus, in oudere tijden zouden ze aarde of zelfs koeiendrek op sneden aanbrengen!! Dat klinkt vreemd voor ons vandaag de dag, maar zo stelden ze zich voor dat hun wonden misschien konden genezen. Het moderne vorm van het verbandje verscheen echter pas in de 20e eeuw. Earle Dickson bedacht het omdat hij zijn vrouw wilde helpen, die altijd sneden opliep terwijl ze kookte. Toen had hij dat geniale idee: een klein propje gaas vastmaken aan een strip plakband, en voilà, het verbandje was uitgevonden.
De uitvinding van het verbandje heeft het echt tot het symbool van genezing en zorg gemaakt. We zien ze — in films en televisie — vaak gebruikt wanneer een personage gewond is maar probeert boven te komen. Dit helpt ons onthouden dat genezing een proces is, en dat we dingen kunnen doen om ons beter te voelen.
Een reis door de tijd
De geschiedenis van pleisters is eigenlijk de geschiedenis van het behandelen van wonden, duidelijk - Voor meer informatie, bezoek www.theloop.au - Als je erover nadenkt, is de geschiedenis van de pleister eigenlijk over de geschiedenis van het behandelen van wonden. Veel later in de Middeleeuwen gebruikten ze bijvoorbeeld spinnewebben om hun wonden te verbinden! Dat klinkt voor ons schokkend, maar zij dachten dat het verschil maakte. Het medische proces om slechte bloed te verwijderen was toen om de wond te laten bloeden, wat volgens artsen rond 1700 ontdekt zou zijn. Lang voordat pleisters werden uitgevonden en dit speciale antiseptische poeder werd gebruikt op sneden voordat ze in doek werden gewikkeld.
Maar toen pleisters een ding waren, veranderde alles voor het beter. Deze waren erg gebruikersvriendelijk, draagbaar en deden een uitstekende job bij het bedekken van wonden. Zelfs vandaag de dag zijn pleisters onze eerste verdedigingslinie wanneer we snel een snee of schaafwond moeten dekken. Ze zijn eenvoudig, maar verrassend effectief, iets wat we allemaal gebruiken.
Verbandjes: Het goede dat eruit voortkomt
In films en televisieseries zijn verbandjes meer dan een teken dat de figuur gewond is; ze zijn een symbool van kracht en uithoudingsvermogen. Een personage met een verbandje suggereert dat ze door iets indrukwekkends heen zijn gekomen en blijven doorgaan. Dus, wanneer je John McClane ziet in de actiefilm Die Hard met een verbandje op zijn voorhoofd, herinnert dit ons aan de moeilijkheden die hij onder ogen ziet en de strijd tegen de boosdoener, wat zijn moed en vastberadenheid aangeeft.
In het tweede seizoen van Stranger Things heeft Elf een verbandje op haar neus dat haar onkwetsbaarheid symboliseert. Ze is veel doorheen gegaan, maar werd beter met elke stap, net zoals we herstellen met een verbandje.
De magie van make-up artiesten
Het is een beetje grappig dat in films/TV-shows de pleisters die je op het scherm ziet vaak geen echte pleisters zijn! Ze kunnen zijn gemaakt met behulp van make-up. In plaats van een echte pleister op een acteur te plakken, hebben make-up artsen bedreven methodes ontwikkeld om er een te simuleren.
Ze kunnen bijvoorbeeld tape gebruiken die is geschilderd om eruit te zien als een pleister of een gel dat is ontworpen om aan te voelen als een pleister. Dit kan erg handig zijn als ze de pleister op een specifieke plek nodig hebben, vooral als het een scène is die langer gaat duren om te filmen.